Grand Canyon

Na een heerlijk nachtje slapen op de camping in Flagstaff, werden we weer op tijd wakker. Er was afgesproken om 9.00 uur onze tijd even te gaan Skypen met de ouders en het broertje van Madelon.
We hebben op tijd ontbeten om klaar te zijn voor deze onderneming. Madelon heeft haar ouders gesproken en gezien, en weer bijgeklets hebben we de boel opgepakt en een start gemaakt voor de rit naar de Grand Canyon.

Weer een lange rechte weg door de woestenij, weinig te beleven en ook weinig verkeer. Maar dan toch op een bepaald moment verandert het landschap en zijn de eerste tekenen van de canyons zichtbaar.

Op één van de vele uitzichtpunten zijn we even gestopt en hebben we vast een voorproefje genomen van wat we te zien zouden krijgen. Langs de kant van de weg stonden vele kraampjes en/of "winkeltjes" van de lokale bevolking.

Natuurlijk maakte René weer heel snel vrienden en raakte hij aan de praat met een echte indiaan. Deze vertelde het een en ander over zijn leven en de dames hebben zich vergaapt aan de eigengemaakte sieraden en ander snuisterijen. Ook hebben we deze mensen financieel ondersteund.

Aangekomen op de plaats van bestemming bleek dat we bij een uitzichtpunt waren gekomen en hier niet echt een wandeling op de "south rim" konden maken. Toch de auto maar weer even gepakt en een parkeerplaats verder weer geparkeerd. Nu konden we toch een aantal kilometers langs de rand van de rotsen lopen en ons verbazen over het uitzicht en het landschap in de verte en de diepte. Hoe is het toch mogelijk dat moeder natuur dit allemaal heeft veroorzaakt. De meiden hebben zich gewaagd aan een gevaarlijke klimpartij en René ging er maar achteraan. Ik moet eerlijk zeggen dat ik (Jenny) er een beetje kriebels van in mijn buik kreeg en ik bleef dus achter op het hoogste punt. Maar, ze zijn allemaal veilig teruggekeerd en ik heb het een en ander op foto vastgelegd.

Na een aantal uren daarboven te hebben doorgebracht, gingen we weer op weg naar de volgende camping, weer die enorme lange rechte weg en na een uur of anderhalf arriveerden we in Wiliams. Na een lekkere maaltijd en een kampvuur van René, lekker slapen en morgen een stuk van Route 66 volgen.

Tot de volgende keer.