Mijn Verjaardagscadeau

Vandaag was het dan eindelijk zover. Ik mag gaan zwemmen met dolijnen. Net als iedere ochtend zijn we op tijd wakker en na een rustig ontbijt maken we ons klaar om te vertrekken in onze blauwe bolide.
Inmiddels weten we waar het sea aquarium is, dus zonder problemen rijden we er in één keer naar toe. Natuurlijk veel te vroeg, maar we kunnen even rondkijken. Het valt ons op dat de dieren daar in een redelijk natuurlijke omgeving leven. De lagune waar de dolfijnen in zwemmen, staat in contact met de open zee.

Tijdens de show, waar wat dolfijnen worden voorgesteld, vaart er ook een bootje buitengaats, met daarnaast een dolfijn die ook even laat zien wat haar kunsten zijn. Er zijn een aantal dolfijnen die ook naar buiten gaan en dan weer terugkomen.

Niet zo'n indrukwekkende show als wij zouden verwachten op basis van onze ervaringen in verschillende dolfinaria, meer een kennismaking met de dolfijn als dier.

Dan is het tijd om ons te melden en met ieder een andere kleur polsband om, mogen we verder lopen. De zwemmers krijgen een briefing en worden in groepen verdeeld, de kijkers moeten nog even wachten en worden later naar de plek gebracht waar wij zwemmen. Met een paar zwemvliezen onder de arm, gaan we naar de plek waar we het water in gaan. Ik zat in een groepje van 5 en was als eerste aan de beurt om een "kus" te krijgen van de dolfijn. Ik had geen idee wat ik ervan moest verwachten, maar het is heel ongelooflijk dat zo'n groot dier zo zacht kan doen. Je spettert met je hand op het water, een dolfijn komt aanzwemmen, je houdt je hand op en de dolfijn maakt kennis met je. Je doet je handen daarna weer dichtbij je lichaam en je krijgt een "kus" van de dolfijn. Wauw, wat gebeurt er allemaal. Uiteindelijk ben je ruim half uur aan het zwemmen, aaien en kunstjes aan het doen. Ik had totaal geen idee meer van al die mensen die op de kant stonden te kijken. En dan ineens is het voorbij. Je moet het water uit en weer over tot de orde van de dag.

Na een heerlijke lunch op Cabana Beach zijn we teruggereden naar het Hotel. René is nog even gaan zwemmen, maar ik was kapot. Kennelijk is er toch iets met me gebeurd daar in die lagune, dus ik moest even bijkomen. Natuurlijk heeft René heel veel foto's genomen en video-opnames gemaakt en hebben we de foto cd gekocht, dus die kunnen we thuis gaan bekijken.

Om een uur of vier zijn we weer richting de stad gereden, wat souvenirtjes gescoord en natuurlijk een bekende tegen het lijf gelopen. Iemand die in het begin zwemles bij mij heeft gegeven, stond midden in Willemstad ineens voor mijn neus.

Om een uur of vijf hadden we een afspraak met de "oude" baas van René en zijn vrouw. Na een week werken op het eiland, hebben zij nog drie weken vakantie hier. Heerlijk gedineerd met zijn vieren en lekker bijgekletst. We hebben ook een afspraak gemaakt om morgen toch nog eens te proberen te snorkelen, volgens hen is er een oplossing voor mensen die visus problemen hebben, dus we gaan kijken of dat zo is.

Meer daarover morgen. Nu lekker slapen en alle indrukken verwerken.