Avontuurlijke Wonderwaterwereld

Vrolijk snorrend slaat het motortje van de Alto aan. De airconditioning op hoog, want om half tien is de temperatuur al transpiratietrekkend.

Op het programma staat de lange reis van 32 km naar de Westpunt, het meest westelijke puntje van het eiland. Gisterenavond waren we al gewaarschuwd voor de 3 G's: Gaten, Geiten en Gekken. De wegen lijken hier over het algemeen in orde te zijn, tot je op plekken komt waar dat niet het geval is. De gaten in het wegdek zijn soms zo groot dat een doorsnee Alto er helemaal in zou verdwijnen. Het was soms slalommen en als je dan ook nog geiten en gekken op en langs de weg tegenkomt, dan begrijpen jullie dat ik al mijn stuurmanskunsten nodig had om de rit tot een goed einde te brengen.

Het was de moeite waard. De rit naar de Westpunt voert langs onherbergzaam gebied en naarmate we dichter bij het puntje kwamen, werd het aantal mensen dat we op de weg tegenkwamen kleiner. Het puntje zelf biedt een fantastisch uitzicht over de Caribische zee. Weer zo'n mooie nieuwe indruk.

Daarna richting mijn voormalige baas en zijn vrouw. Een klein strandje aan aan baaitje in het plaatsje Lagun.

We gaan snorkelen. Een bezigheid die Jenny ook wel aanspreekt. Dus brillen, snorkels en vinnen gehuurd en achteruitlopend het water in. Ik had zowaar een bril op sterkte en kon onder water alles prima bekijken. En wat je dan te zien krijgt gaat je voorstellingsvermogen te boven. Vlak aan de kant, in het ondiepe water, zwemmen tropische vissen die je bij wijze van spreken zo kunt aanraken. Je zwemt door scholen kleine visjes die behendig en als door de computer gestuurd allemaal dezelfde kant uit zwemmen en als je verder zwemt zie je zeeëgels en andere zeebewoners, waaronder Barracuda's en een zeeschildpad.

Oorverdovende stilte als mijn oren door het water worden omsloten terwijl ik me concentreer op mijn ademhaling en de stand van mijn snorkel. En dan rustig door het water peddelen terwijl ik het gevoel heb dat ik in een groot zeeaquarium zwem. De tropische vissen die mij als indringer in hun territorium dulden en mij negeren, tot ik te dichtbij kom, dan schieten ze weg.

Mooi, mooi, driedubbel mooi en onbeschrijfelijk. Je moet het ervaren om te weten wat het met je doet. Maar dat het voor herhaling vatbaar is, dat is zeker.

Morgen gaat Alto weer naar huis en bereiden wij ons voor op de onvermijdelijke terugreis naar het koude Nederland.