Van Needles, langs de lineaal naar het hete weer
Door: Jenny
Blijf op de hoogte en volg René
31 Juli 2010 | Verenigde Staten, Desert Hot Springs
Vandaag weer een lange rit voor de boeg, dus op tijd op, en netjes om 9.00 uur vertrokken.
Ik verbaas me toch telkens weer hoe iemand zo'n eindeloze rechte weg door de woestijn kan aanleggen. Een weg met heel veel 'bumps'. Af en toe leek het wel alsof we in de achtbaan zaten, maar ja we rijden door een versteende woestijn, het lijkt echt helemaal niet op de Sahara. Zo nu en dan dus kriebels in de buik en voor de rest af en toe een tegenligger.
Sanne en Madelon hielden het al snel voor gezien en gingen in de ontspannen houding.
Hoe is het toch mogelijk om zo lang te rijden door een niet bewoonde wereld. Zelfs geen dieren waren er te zien, of toch die ene hagedis die net wilde oversteken toen wij er aankwamen en ach... zo plat als een dubbeltje, want remmen konden we echt niet meer.
Pas na drie uur rijden kwamen we in een gebied met hier en daar wat zeer slecht onderhouden 'woningen' of wat daar voor door ging. Veel waren er ook gewoon verlaten en andere hadden een berg vuilnis voor de deur. Wat me dan ook opvalt is dat je niemand ziet buiten die 'woningen'. Ik heb dan ook geen idee wat voor soort mensen daar wonen en hoe zij in hun levensonderhoud voorzien.
Hoe dichter we bij het stadje 29 Palms kwamen, des te verzorgder de woningen eruit zagen. Hier hebben we een stop gemaakt en een lunch genuttigd en ons van vocht voorzien. Daarna maar weer verder, het zou nog ongeveer een uur rijden zijn.
Toen de windmolens van Palm Springs in zicht kwamen, konden we ons weer het een en ander herinneren van de vorige keer. De kruising op ons papiertje reden we voorbij, maar ach er zijn meerdere mogelijkheden om bij Desert Hot Springs te komen. Ineens was daar weer een bekende weg.
Bij de camping aangekomen, mochten we zelf een plekje uitzoeken. Snel de camper neergezet en nog sneller naar de prachtige zwembaden. Heerlijk decadent op ons ligbed onder een palmboom aan de rand van het zwembad. De luidruchtige Mexicaanse familie namen we op de koop toe en ik houd de meiden goed in de gaten, want ja twee blondines met blanke huid blijft hier toch wel iets bijzonders.
Ja pap, alleen kijken, niet aankomen.
Morgen nemen we een relaxdagje na al die dagen rijden, om ons voor te bereiden op de laatste week met de camper. En wat we nog gaan doen, dat houden jullie van ons te goed.
Ik verbaas me toch telkens weer hoe iemand zo'n eindeloze rechte weg door de woestijn kan aanleggen. Een weg met heel veel 'bumps'. Af en toe leek het wel alsof we in de achtbaan zaten, maar ja we rijden door een versteende woestijn, het lijkt echt helemaal niet op de Sahara. Zo nu en dan dus kriebels in de buik en voor de rest af en toe een tegenligger.
Sanne en Madelon hielden het al snel voor gezien en gingen in de ontspannen houding.
Hoe is het toch mogelijk om zo lang te rijden door een niet bewoonde wereld. Zelfs geen dieren waren er te zien, of toch die ene hagedis die net wilde oversteken toen wij er aankwamen en ach... zo plat als een dubbeltje, want remmen konden we echt niet meer.
Pas na drie uur rijden kwamen we in een gebied met hier en daar wat zeer slecht onderhouden 'woningen' of wat daar voor door ging. Veel waren er ook gewoon verlaten en andere hadden een berg vuilnis voor de deur. Wat me dan ook opvalt is dat je niemand ziet buiten die 'woningen'. Ik heb dan ook geen idee wat voor soort mensen daar wonen en hoe zij in hun levensonderhoud voorzien.
Hoe dichter we bij het stadje 29 Palms kwamen, des te verzorgder de woningen eruit zagen. Hier hebben we een stop gemaakt en een lunch genuttigd en ons van vocht voorzien. Daarna maar weer verder, het zou nog ongeveer een uur rijden zijn.
Toen de windmolens van Palm Springs in zicht kwamen, konden we ons weer het een en ander herinneren van de vorige keer. De kruising op ons papiertje reden we voorbij, maar ach er zijn meerdere mogelijkheden om bij Desert Hot Springs te komen. Ineens was daar weer een bekende weg.
Bij de camping aangekomen, mochten we zelf een plekje uitzoeken. Snel de camper neergezet en nog sneller naar de prachtige zwembaden. Heerlijk decadent op ons ligbed onder een palmboom aan de rand van het zwembad. De luidruchtige Mexicaanse familie namen we op de koop toe en ik houd de meiden goed in de gaten, want ja twee blondines met blanke huid blijft hier toch wel iets bijzonders.
Ja pap, alleen kijken, niet aankomen.
Morgen nemen we een relaxdagje na al die dagen rijden, om ons voor te bereiden op de laatste week met de camper. En wat we nog gaan doen, dat houden jullie van ons te goed.
-
03 Augustus 2010 - 14:39
Sjouke:
Ik vraag mij in alle beleefdheid af hoevel k.m.jullie straks hebben greden.Maar ja als op die lange afstanden zit gaat het waarschijnlijk wel iets ontspannender dan in hartje Haarlem.
Maar leuk te vernemen dat alles goed gaat.
Veel plezier voor het laatste stuk van de vakantie.En Jenny als iemand aan die blonde stukken durft te komen moet je maar even bellen.
Kom ik alsnog.
Veel liefs/plezier en tot de volgende keer.
Opa en Oma. -
04 Augustus 2010 - 16:43
Mark:
Ik moet even reageren op de reactie van Sjouke, In Verenigde staten rijden ze geen kilometers, maar miles, dus nu mogen ze speciaal het aantal miles op gaan rekenen? Wanneer er iets met hun gebeurd gaan wij allemaal achter de aanstichters aan toch? -
05 Augustus 2010 - 04:10
Jenny:
Inmiddels hebben we de mexicanen achter ons gelaten en hebben wij reeds 2000 miles gereden, ongeveer 3000 km.
We staan nu aan de grote Oceaan en vermaken ons opperbest.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
